Kayıp tabloların ressamı: Melle Ali

Su­ri­ye’deki iç savaş ne­de­niy­le ­11 yıl önce Mar­din Kı­zıl­te­pe’ye yer­le­şen 22 ya­şın­da­ki res­sam Mu­ham­med Melle Ali’nin Rö­ne­sans dö­ne­mi­ni anım­sa­tan tab­lo­la­rı büyük be­ğe­ni top­lu­yor.

Res­sam­lı­ğın ya­nın­da müzik ye­te­ne­ği de olan Mu­ham­med Melle Ali, okul­ yıl­la­rın­da yap­tı­ğı bir çok tab­lo­sunun kay­bol­ma­sı ne­de­niy­le ken­di­ni “tab­lo­la­rı kayıp olan res­sam” ola­rak ta­nım­lı­yor.

Mu­ham­med Melle Ali Su­ri­ye’de ol­duk­ça var­lık­lı bir aile­nin fer­diy­ken ül­ke­sin­de­ki iç savaş ne­de­niy­le 11 yıl önce Tür­ki­ye’ye göç etmiş. Mu­ham­med Melle Ali, sa­va­şa, kö­tü­lük­le­re inat eser­le­rin­de hep gü­ze­li ele almış. Sa­nat­çı ruhlu bir an­ne­nin el­le­rin­de bü­yü­yen Mu­ham­med Melle Ali, Rö­ne­sans dö­ne­mi­ni anım­sa­tan tab­lo­lar çi­zi­yor. Res­sam­lı­ğın ya­nın­da müzik ye­te­ne­ği de olan Mu­ham­med Melle Ali, okul­ yıl­la­rın­da yap­tı­ğı bir çok tab­lo­sunun kay­bol­ma­sı ne­de­niy­le ken­di­ni “tab­lo­la­rı kayıp olan res­sam” ola­rak ta­nım­lı­yor. İster­se­niz gelin on par­ma­ğın­da on ma­ri­fet olan bu genç ye­te­ne­ği ken­di­sin­den din­le­ye­lim.
“Ye­te­ne­ği­mi henüz 4 ya­şın­day­ken keş­fet­tim”

“Benim adım Ma­uham­med Melle Ali. 11 yıl önce bu­ra­da­yım (Kı­zıl­te­pe). Resim sa­na­tıy­la uğ­raş­mak­ta­yım. Ye­te­ne­ği­mi henüz 4 ya­şın­day­ken keş­fet­tim. Annem de za­ma­nın­da resim ile uğ­raş­tı­ğı için bana da et­ki­si oldu. Tabi za­man­la o bı­rak­tı. Ağa­be­yim, kar­deş­le­rim resim çi­zi­yor­lar­dı. On­la­rın ya­nı­na gi­din­ce bana kı­zı­lı­yor­lar­dı. Ben de merak et­ti­ğim için kendi ken­di­me baş­la­dım. Ba­lon­lar, pal­ya­ço­lar çi­zi­yor­dum, ora­dan baş­la­yıp devam ettim. Sa­nat­çı ar­ka­daş­lar­la da ta­nış­tım on­la­rın des­te­ğiy­le de ken­di­mi ge­liş­tir­dim.”

“Rö­ne­sans dö­ne­mi­ni se­vi­yo­rum”

Dün­ya­nın güzel ol­ma­dı­ğı için sa­na­tın var ol­du­ğu­na inan­dı­ğı­nı be­lir­ten Melle Ali, “Resim benim hayal dün­yam­dır. Nasıl dünya güzel ol­ma­dı­ğı için sanat var­dır. Her sa­nat­çı­nın ayrı bir ha­ya­li var­dır. Ki­mi­si üzücü, ki­mi­si mut­lu­lu­ğu çizer, ki­mi­si sakin ve sabit bir sa­na­ta sa­hip­tir. Ben daha çok Rö­ne­sans dö­ne­mi­ni, es­ki­yi, eski bir va­zo­yu çiz­mek­ten haz alı­rım. Resme bak­tı­ğın zaman o hissi an­lar­sın. Kimi ar­ka­daş­la­rım kor­kunç fi­gür­ler çi­zer­di.Le­onar­do di ser Piero da Vinci tarzı çi­zer­dim.” diyor.

“Benim üzücü bir ruhum yok”

Ha­ya­ta güzel bak­tı­ğı­nı güzel olan­la il­gi­len­di­ği­ni vur­gu­la­yan Melle Ali, “Benim üzücü bir ruhum yok. Mi­za­hı çok se­vi­yo­rum. Onun için mi­zah­kar bir insan ol­du­ğu­ma da ina­nı­yo­rum. Onun için sa­vaş­la sa­na­tı­mı ka­rış­tır­mak is­te­mi­yo­rum. Savaş sa­vaş­tır ama benim sa­na­tım ay­rı­dır.” açık­la­ma­sı­nı ya­pı­yor.

Melle Ali is­mi­nin ner­den gel­di­ği­ni de an­la­tan genç ye­te­nek şun­la­rı söy­lü­yor: “Melle Ali la­ka­bı­nı sa­de­ce resim de kul­la­nı­yo­rum. Rutin ha­yat­ta Mu­ham­med Melle Ali olu­yo­rum. Ti­yat­ro­yu çok se­vi­yo­rum. Bir şeyi tak­lit et­me­yi de çok se­vi­yo­rum. Okul­da ho­ca­la­rı­mı, özel­lik­le okul mü­dü­rü­nü tak­lit eder­dim. Tak­lit etmek is­te­di­ğim bir şeyi ka­fa­ya koy­du­ğum­da onu ba­şar­ma­dan bı­rak­mam. De­ği­şik ruh hal­le­rim olu­yor. Bazen ya­ban­cı bir par­ça­yı ez­ber­le­yip aynı mi­mik­ler­de söy­le­rim. Resim ha­ri­cin­de gitar öğ­ren­dim. As­lın­da ilkin saz çal­dım. Sonra gitar daha çok beni ken­di­ne çekti. Şarkı söy­le­yecek se­vi­ye­ye gel­di­ğim­de onu da bı­rak­tım. As­lın­da bı­rak­tım der­ken onlar hep ha­ya­tım­da var ama bu sefer sat­ran­ça yö­nel­dim. O da ayrı bir zeka, ayrı bir bakış açısı ge­rek­ti­ri­yor. Halen sat­ranç öğ­re­ni­yo­rum.”Tab­lo­la­rı kayıp olan res­sam ko­nu­su­na da de­ği­nen Melle Ali, “Li­se­ye ha­zır­la­nır­ken sene 2017 Di­yar­ba­kır güzel sa­nat­lar li­se­sin­de ye­te­nek sı­na­vı­na gir­dim. Ka­zan­dım Mar­din’e geri dön­dü­ğüm­de Mar­din’de güzel sa­nat­lar li­se­si­ni de ka­zan­dım ve Mar­din’de devam ettim. Li­se­de yak­la­şık 5 tab­lom kayıp oldu. Bunun için okulu de­ğiş­tir­dim. Çünkü baya hak­sız­ca uğ­ra­dım. Bir sene sı­nıf­ta bı­rak­tı­lar. Onun için yeni bir okula yer­leş­tim. Okula bir sergi ve kon­ser yapma tek­li­fin­de bu­lun­dum ve fik­ri­mi be­ğen­di­ler. 2019 da Mova Park­ta bir sergi açtım ve aynı anda kon­ser ver­dim. Şarkı söy­le­ye­rek hem öğ­ren­ci­le­re re­sim­de yar­dım­cı oldum hem de müzik ekibi ile uğ­raş­tım. So­nun­da ba­şar­dım ve okul adına orada güzel bir sergi ve kon­ser ver­miş olduk. Resim çiz­me­yi yak­la­şık 4 sene bı­rak­tım. ama El­lim­de­ki ye­te­ne­ğe gü­ve­ne­rek bı­rak­tım 2023 yı­lın­da tek­rar resim çiz­me­ye baş­la­dım. Bu sefer ortak ar­ka­daş­la­rım­la resim kursu açtık ve öğ­ren­ci­le­rim oldu, ders ver­me­ye baş­la­dım. Kimi kur­si­ye­rim li­se­yi ka­zan­dı ki­mi­si ise üni­ver­si­te­yi ka­zan­dı. Çok güzel anı­la­rı­mız oldu. Üni­ver­si­te­yi Mimar Sinan yada Mar­ma­ra’da oku­mak is­ter­dim. Ama li­se­den mezun olun­ca okul ha­ya­tı­nı bı­rak­tım.” şek­lin­de ko­nu­şu­yor.

 

Orjinal Habere Git